Konutkent 1,5... Burada yaşayanların yeşil alanımız diye bildikleri kapılarının önü, meğerse “ticaret alanı”ymış. Bunu öğreneli de az bir zaman oldu. Yunus Marketler Zinciri almıştı. Altı ay kadar önce halk durumu protesto edince sattığını duyduk. Başka birileri almış ve bu insanlar 11 Nisan’da gelip, kireçle işaretlenmiş alanın içindeki yetişmiş ağaçları hunharca katlettiler!

Önce iyi niyetle yaklaştık. Bu ağaçların orman alanına nakledilmesi gerektiğini güzel güzel anlattık. Herhangi bir olaya meydan vermemek için jandarmayı çağırdık. Jandarmaya bu alanın yeşil alan olduğunu anlattık ve on birinci idare mahkemesinin burası için bilirkişi atadığını, bilirkişinin 21 Nisan 2005 günü saat 15.00’de gelip tutanak tutacağını belirttik. Mühürlü mahkeme kararını gelen astsubaya gösterdik. 

Bu arada bu daracık alanda ticaret merkezi yapmaya ve de bilirkişinin gelmesinden önce talana kararlı oldukları her hallerinden belli olan “insan”lar, Yenimahalle Belediyesi’nden aldıkları inşaat ruhsatını çıkarıp gösterdiler. 

Fidanları, ağaçları söküp arkada yeni yerlerine nakledeceklerini söylüyorlardı. Biz de bunu gerçekten usulüne uygun olarak yapacaklarına inanıyorduk.

O gün saat üçte dozerleri ile yeşil alana girerek, tebeşirle işaretlenmiş alanın içindeki 106 ağacı sökmeye başladıklarını öğrenip olay yerine geldiğimizde bir hayli geç kaldığımızı üzülerek gördük. Önceleri özen gösterir gibi yaptıkları sökümlerin giderek acımasızca katliama dönüştüğünü gözlerimizle görüp dehşete düştük! Hemen Orman Bakanlığını aradık. Bölgede ağaç katliamı yaşandığını ihbar ettik. 
Orman Muhafaza Memurları olay yerine geldiğinde ayakta ağaç kalmamıştı. Kökünden sökülen ağaçlar zeminde boylu boyunca uzanıyordu. 

Artık sökülecek ağaç kalmamıştı. Artık “ticaret alanlarını” rahat rahat inşaa edebileceklerdi! Önlerinde hiçbir yeşil engel yoktu...

Kimse müdahale edememişti kendilerine. 
Biz ise orman muhafaza memurlarından birine sökülmüş olan güzelim ağaçları gösterdik. Bunların yeniden dikilip dikilemeyeceğini sorduk. Aldığımız yanıt olumsuzdu, “hiç biri tutmaz”dı.

Omzumuz bir kez daha düştü, bir kez daha boynumuz büküldü, boğazımız düğümlendi. Sökülen ağaçlardan az hasarlı olanları arka tarafta bir yerlere dikilmeye çalışıldı alel acele... Yandaki fotoğraf ise 2 Mayıs’ta çekildi. Yaprakların halinden ölmeye başladıkları belli oluyordu.