Son yıllarda Türkiye, birçok yönden olduğu gibi kültürel olarak da dibe vurdu.

Vurdukça da vur patlasın, çal oynasın türü, hiçbir toplumsal içeriği olmayan niteliksiz TV programları aldı başını gitti.

İzlenme rekorları kırdı.

Raytingler alt üst oldu.

Birileri milletvekili maaşlarına takarken, bu programların önemli bir bölümüne imza atıp bu kültürel çöküş sürecine büyük katkı yapa...nlar inanılmaz paralar kazandı.

Bu programcıların en başında gelen Acun Ilıcalı, kazandığı o paralarla TV 8’i satın aldı ve artık kanal patronu oldu.

Patron olur olmaz, artık kanalda “mutluluk verici bir yayın” yapacaklarını, “haber programı olmayacağını” söyledi.

Ve kanal, bu gece son yayınını yaparak, seyircisine veda edip kepenkleri kapattı.

İşte bu kadar!

Haber maber yok bundan böyle, boyuna birileri ya “marifetlerini” sergileyerek, ya kedisinin köpeğinin neler yapabildiğini göstererek, ya da şarkı türkü söyleyerek yarışacak, bizlerde onları izleyip gülmekten yerlere yatacağız...

Araya bir de saatlerce kimin ayağını nasıl kaldırıp topa ne şekilde vurduğunu konuşan “garip kıyafetli” kazakları omuza atılı, kafaları bereli adamların olduğu futbol programı atarsa tadından yenmez vallahi...

Hatta diğer kanallar da “rekabet” gereği Acun’unkilere benzer programları yayına koyarlarsa yeme de yanında yat artık...

Oh be!

Değme keyfimize...

Ciddiyetten yarılıyorduk, artık biraz da eğlenecek, dünyadan kam alacağız...

İyi değil mi?

Bundan iyisi can sağlığı!

İyi ki şu Acun var!

Yoksa halimiz ne olurdu...

Dört tarafımızı sarmış olan kaliteli, içerikli, sanat değeri olan programlardan gına gelmişti (!)

Hızır gibi yetişti...

Neyimize gerek haber filan...

Gezi’den ODTÜ’den, Türkiye Kürdistan’ından kime ne fayda...

Bize ne ülkeden, dünyadan...

Eğlen gitsin gerisi yalan...

Yeni felsefe bu!

Takıl Acuna hayatını yaşa!

Mustafa Tuğrul Turhan