Bir sitenin ziyaretçi defterinde okuduğum  “mesaj”, şahsımın da yazılarının yayınlandığı bir yayın organında yazan tüm yazarlara “yaratık” diyerek çirkin bir hakaret içermese üstünde durmayacaktım. Ama, medeni ilişkiler içinde bulunduğum, selam verip, aldığım insanların yönetiminde olan bir sitede durup dururken saldırıya uğrayınca, doğrusu üzüldüm ve birkaç satır yazmak farz oldu.

Öncelikle belirtmek gerekir ki, bir davranışın yanlış ve kötü olduğunun göstergesi illa ki mahkeme kararı değildir. Birisi hakarete uğradığı iddiasıyla dava açar ve mahkeme de o’nu haklı bulursa o hakaret, yargı kararıyla tescillenmiş olur. Bir başkası aynı tür bir hakaret için dava açmazsa ortada mahkeme kararı olmaz ama hakaret olur. Yani mahkeme kararının olmaması yapılanın kötü ve yanlış bir davranış olmadığı anlamına gelmez.

Öyleyse, esas olan ve güzel ve ahlaklı davranmak, kişilik haklarına hakaret etmemek olmalıdır.

Eleştirilerde sert ve yıpratıcı bir üslup kullanılsa da bu kesinlikle kişisel haklara hakaret noktasına vardırılmamalıdır.

Hele bu hakaretler, isim veya soy isimlerin anlamları çarpıtılarak, benzetme yoluyla, bedensel engeller konu edilerek yapılırsa, iş hakaret olmaktan çıkar, çok daha vahim ve çirkin bir boyuta varır.

Bizim toplumumuz engellerle alay eden, onları hakaret konusu yapan bir toplum hiçbir zaman olmamıştır ve olmamalıdır.

Bölgede yayın yapan dergi ve internet siteleri görüş farklılıkları nedeniyle birbirlerini eleştirirken, karşısındakini küçümseyen bir ifadeyle, “kasaba sitesi” olarak tanımlayan “ziyaretçi” mesajları yayınlarsa, aslında o siteden ziyade, yayın yaptığı bölgenin  küçültülmesine önayak olur.

Rakip gördüğü sitede hasbelkader yazan çizenlerin “tümünü” aşağılayan bir ifadeyle, takma isimler uydurup, “hayatın sillesini yemiş birkaç Donkişot olmak üzere birkaç yaratık” diyen son derece çirkin mesajları yayınladığında, kötü ve yanlış davranışlara prim vermiş olur.

O halde, daha önceleri de yazdığımız üzere, özellikle takma isimlerle yapılan bu tür mesajları yayınlamamak, bölgede yayın yapan kuruluşların ortak hedefi olmalı, eleştiri ve tartışmalar ilkeler bazında belli bir seviyede yapılmalıdır.

Unutulmamalıdır ki, seviyesiz eleştiri, eleştirileni değil, eleştireni küçültür.

Seviyeli bir üslubun, Çayyolu’nda herkesi kucaklaması dileğiyle…

M.T.