Her sevgililer, her anneler gününde Çayyolu köşe - bucak seyyar çiçekci doluyor; peki ama bunları kimler kolluyor?

Olmuyor beyler; olmuyor!...

Esnaf, tüccar mal satabilmek için günler icad etmişler. Anneler günü de bunlardan biri, yeni yeni sevgililer günü devreye giriyor. Böyle günlerde de sevgi sergilenmeye çalışılıyor. Bu açıdan bakıldığında memnuniyet verici bir olay. Ancak yolunda gitmeyen bir şeyler var. Çayyolu’nda yeterince çiçekçi esnafı var... Bunlar güç bela para kazanıyorlar. Ama her sevgililer ya da anneler gününde Çayyolu köşe-bucak çiçekci doluyor. O gün para kazanacak olan Çayyolu çiçekçisinin eli böğründe kalıyor... Zabıtaya bakıyorum, hiç de oralı değil; kavşaklarda hiç boş köşe kalmamış. Birine yaklaşıp sordum; “Sizi tanımıyorum, nereden geliyorsunuz?” diye. Çankaya’dan geliyormuş; çiçekçiymiş. “İyi de burada ne işin var? Buranın esnafı sizin yüzünüzden para kazanamıyor. Gidin kendi bölgenizde yapın satışınızı!” dedim. “Ekmek parası” dedi; “iflasın eşiğindeyiz...” Arabasından inip koşarak gelen bayan, bir demet papatya kaptı; “Kaç para? Acelem var.” Yanıt “Beş milyon lira” idi. Kafamdan basit bir hesap yaptım; milyarlar gürül gürül kazanılıyordu bu kaldırımda.... İşte iki dakikalık izlenimlerimiz bunlar... 

Bunların o günkü satışlarının tamamı belgesiz de oluyor. Öyle olunca da devlet zarar görüyor...

Eğer buranın esnafının kalıcı olmasını, para kazanmasını, kaliteli ürünler satmasını istiyorsanız, daha da önemlisi aldatılmak istemiyorsanız böyle aceleci davranmayın; biz biribirimizi kolladıkça, Çayyolu daha da iyi olacaktır, emin olun...